เวลาผ่านไป จนแป้งเรียนจบมหาวิทยาลัย
เราตัดสินใจหุ้นกันเปิดร้านเกมส์ที่จังหวัดที่บ้านฉันอยู่
แรกเริ่มเลย ร้านเกมส์ของเราสองคนเป็นร้านเล็กๆ
ครั้งแรกที่เปิดมีคอมอยู่ 2ตัว กับเกมส์เพย์อีก5เครื่อง
เนื่องจากเป็นร้านที่มีเครื่องน้อย ดังนั้นเด็กจึงเต็มร้านตลอดทั้งวัน
เรา2คนมีความสุขกับกิจการเล็กๆของเรา
ถึงจะไม่ได้ใหญ่โตอะไร แต่ก็เป็นน้ำพักน้ำแรงของเรา2คน
เราไม่ได้นอนที่ร้านเกมส์ แต่กลับมานอนที่บ้านฉัน
แป้งเข้ากันได้ดีกับครอบครัวฉัน
แม่ฉันไม่ได้ถามเรื่องแป้งอีกเลย หลังจากวันนั้น
ฉันไม่รู้หรอกว่าแม่รู้หรือเปล่า หรืออาจจะคิดว่าแป้งเป็นแค่เพื่อนก็ได้
แรกๆพ่อแม่แป้งก็ไม่ชอบและไม่พอใจที่แป้งเรียนจบแล้ว
แต่ไม่ยอมกลับบ้าน แป้งบอกพ่อว่า อยากทำเกี่ยวกับคอม เพื่อจะได้ใช้วิชาที่เรียนมา
นานๆแป้งจะกลับบ้านที บางทีก็เดือนละครั้ง บางครั้งก็กลับเสาร์อาทิตย์บ้าง
จากที่มีคอม2เครื่อง ปีต่อๆมา เราก็เพิ่มเครื่องขึ้นเรื่อยๆ
จนกระทั่งปีที่4ของการทำร้านเกมส์เราก็มีคอมอยุ่ถึง 10เครื่อง พร้อมกับสมาชิกตัวน้อยที่เพิ่มเข้ามา
"ปังย่า" ๆเป็นลูกหมาพันธ์ผสมระหว่างชิสุกับพุดเดิ้ล
เราไปซื้อมันมา ตอนที่เกมส์ออนไลน์ชื่อ "ปังย่า"กำลังฮิตมากๆๆ
ปังย่า เป็นหมาไฮเปอร์มาก คงเพราะโตมากับร้านเกมส์ โตมากับเด็กร้านเกมส์
เด็กทุกคนในร้านรักปังย่า ชีวิตของเราสองคนเริ่มมีสีสันและความวุ่นวายเมื่อมีปังย่าเข้ามา
ความสัมพันธ์ของเราสองคนนับวันยิ่งแน้นแฟ้น และผูกพันธ์กันมากขึ้น
เวลาผ่านไปหลายปี ความรักของเราเป็นทั้งเพื่อน ,เป็นทั้งแฟน
เราทะเลาะกันบ้าง เป็นเรื่องธรรมดา แต่ไม่เคยข้ามวัน ก็กลับมาดีกัน
แล้ววันหนึ่ง แม่แป้งก็คิดจะเปิดร้านอินเตอร์เน็ตที่ขอนแก่น
และต้องการให้แป้งไปช่วยดูแลร้านด้วย
แน่นอนว่า แป้งจะเอาฉันไปอยู่ด้วยที่ขอนแก่น
แรกๆฉันก็ฝากร้านให้พี่สาวช่วยดูแลแทน แล้วตัวฉันก็ไปอยู่ขอนแก่นกับแป้ง
ร้านที่ขอนแก่นฉันไม่ได้มีส่วนกับรายได้ที่เข้ามาด้วยเลย
เพียงแต่ฉันต้องการไปอยู่กับแป้ง ใกล้ๆแป้งเท่านั้นเอง
แป้งเริ่มมีปากเสียงและทะเลาะกับแม่บ่อยขึ้น
ทั้งเรื่องฉันและเรื่องร้าน จนวันหนึ่งทะเลาะกันหนักมาก
จนเราสองคนตัดสินใจหนีกลับบ้านฉันที่ต่างจังหวัด
โดยไม่บอกให้แม่แป้งรู้ก่อน
เรากลับมาทำร้านเกมส์ของเราต่อไม่กี่วัน
แม่แป้งก็โทรมาที่บ้านฉัน วันนั้นฉันกับแป้งอยู่ที่ร้านเกมส์
เรากลับมาบ้านในตอนกลางคืน
เห็นแม่ฉันตาแดงกล่ำ เหมือนคนที่ผ่านการร้องไห้มา
แม่เรียกฉันไปคุย บอกว่า แม่แป้งโทรมาว่าต่างๆนานา
หาว่าฉันพาแป้งหนีมา ไม่ยอมกลับบ้าน
แม่ฉันถามว่า รู้จักกับแป้งได้ยังไง
ฉันแปลกใจว่าทำไมแม่ถึงถาม ทั้งๆที่ฉันกับแป้งก็คบกันมาเกือบ4ปีแล้ว
ฉันยังไม่ทันจะตอบ แม่ฉันก็พูดบอกว่า
แม่แป้งเค้าบอกว่า "รุ้มั๊ยว่าฉันกับแป้งนะ ไม่ได้เป้นแค่เพื่อนกัน และรุ้จักกันทางอินเตอร์เน็ต"
แม่แป้งยังบอกอีกว่า "ทางบ้านเค้าไม่ยอมรับ เค้าอายคนอื่น "
ฉันจึงยอมรับกับแม่ แม่ฉันบอกว่ากลัวฉันจะต้องเสียใจกับความรักแบบนี้
ฉันบอกแม่ว่า "แม่ไม่อยากเห็นฉันมีความสุขเหรอ แป้งเป็นคนดี และเราก็รักกันมาก"
แม่ฉันไม่ว่าอะไร และถามว่าจะทำยังไงกันต่อไป
