ลูกแบดสื่อรัก

หลังจากเรียนจบม.6 ก็มุ่งหน้าเข้าสู่กทม. เพื่อเรียนต่อมหาลัย
ไปพักอยุ่กับบ้านน้า ซึ่งที่นี่เอง ที่ทำให้รู้จักกับ "หยุย"
หยุยเป็นเพื่อนข้างบ้าน อายุน้อยกว่าประมาณ7ปีได้
ตอนที่รู้จักกัน หยุยอยู่ม. 1 ส่วนเราก็อยู่ปี 1
เจอกันครั้งแรก หยุยเค้าออกมาตีแบดกับน้องเราอยู่ที่หน้าบ้าน
"ลูกแบดสื่อรัก" ประมาณนั้นเลย
หลังจากที่เราไปเรียนกลับมา กำลังจะเดินเข้าบ้าน
ก็มองเห็นแล้วล่ะว่ามีคนกำลังตีแบดกันอยู่
อ๋อ น้องเรานั่นเอง กำลังเล่นกับใครอยู่นะ ยังไม่เคยเจอหน้ากันหรอก
แต่ก็เดาๆได้ว่า น่าจะเป็นน้องข้างๆบ้านแน่เลย
ยังไม่ทันจะคิดอะไรต่อ ลูกแบดลูกนั้นก็ลอยมาตกอยู่ตรงขาเราพอดี
"พี่นก กลับมาแล้วหรอ โยนลูกแบดมาให้หน่อย" เสียงน้องชายเราตะโกนเรียก

เราก้มลงหยิบ เตรียมจะโยนคืนไป
จังหวะนั้นเอง ก็มองไปเห็นคนที่ตีลูกแบตมาใส่เรา คือหยุยนั่นเอง
หยุยเข้ามาขอโทษขอโพย ทำอย่างกะว่า ทำความผิดร้ายแรง
เราก็ยิ้มๆ เขินๆ ก็เราเป็นคนขี้อายอยู่ด้วยซิ ว่าแต่จะอายอะไร นั่นซินะ

แล้วน้องเราก็มาชวนเราตีแบดด้วย
แล้วไอ้คนที่ชวนมันก็ไม่อยู่เล่นต่อ ปล่อยให้เรากับหยุยเล่นกันอยุ่ 2คน
วันนั้น ตีแบดอยู่จนถึง 3ทุ่ม
มองก็มองไม่ค่อยจะเห็นลูกแล้ว แต่ก้ไม่มีใครเป็นฝ่ายบอกเลิกเล่นก่อน

หลังจากแยกย้ายไปบ้านใครบ้านมันแล้ว
ก็รับรู้ได้เลยว่า ความรู้สึกดีๆ กำลังเริ่มต้นขึ้น
นักศึกษาเฟรชชี่ปี1 กับสิ่งแวดล้อมใหม่,สถานศึกษาใหม่ และเพื่อนคนใหม่
พรุ่งนี้จะเป็นยังไงต่อไปนะ ต้องรีบกลับบ้านไวๆแล้ว จะได้มาตีแบดต่อ
คืนนั้นฉันก็นอนหลับไปอย่างง่ายดาย เพราะเมื่อยและปวดแขนจากการตีแบดเมื่อตอนเย็น..