ถึงจะต้องมานอนต่อที่รพ.ที่บ้านแต่แป้งก็ดีใจมากที่จะได้กลับบ้านแล้ว
ฉันเข้าใจความรุ้สึกแป้งดี ถ้าเป็นฉันๆคงไม่สามารถผ่านเรื่องร้ายๆขนาดนี้มาได้แน่เลย
ที่รพ.ที่บ้าน แป้งได้นอนห้องพิเศษ เพราะแค่มานอนฉีดยาแค่นั้นเอง
ส่วนเรื่องอื่นๆนั้นหมอทางศิริราชจัดยากินมาให้แล้ว
ร่างกายแป้งตอบสนองดีกับยาฆ่าเชือตัวนี้ ทำให้ขาดูเหมือนจะยุบลงไปบ้าง
ใกล้จะครบกำหนด2อาิทิตย์ที่ให้ยา แป้งวางแผนว่า
ถ้าออกจากรพ.ครั้งนี้จะไปเที่ยวทะเล ฉันทั้งดีใจที่แป้งดีขึ้น
และดีใจกับแป้งที่จะได้กลับบ้านซะที
หลังจากออกจากรพ.วันแรก พวกเราก็พาแป้งไปกินหมูกะทะ
และพาไปกินร้านอาหารที่แป้งอยากกิน
และหัดให้แป้งเดิน เพราะแป้งไม่ได้เดินมาหลายเดือนมากตั้งแต่นอนรพ.
แรกๆก็ใช้ไม้เท้าเกาะไปก่อน จะไปไหนก้เอาไม้เท้าใส่รถไป
แป้งอายที่คนชอบมอง ฉันบอกว่าไม่ต้องไปสนใจ เราไม่สบายไม่ได้เป็นคนพิการซะหน่อย
พอแป้งเริ่มเดินได้บ้างโดยไม่ใช้ไม้เท้า แต่ยังคงต้องช่วยกันประคองๆไปก่อน
แล้วพวกเราก็พาแป้งไปทะเลที่บางแสน
แป้งอยากไปไหว้หลวงพ่อโสธรด้วย เราจึงแวะไหว้ก่อน
แล้วก็ไปบางแสน ซื้ออาหารทะเลมากินกันที่ชายทะเล
หลังจากนั้นก็มีนัดไปตรวจที่ศิริราช วันนั้นฉันไม่ได้ไปด้วยแป้งไปกับพ่อ
คุณหมอทุกคนที่รู้จักแป้ง ต่างดีใจและแปลกใจ
ที่เห้นแป้งเดินได้แล้ว ผลการตรวจร่างการทุกอย่างปกติ
แป้งยังเดินไปเยี่ยมพยาบาลที่ตึกประกันสังคมอีกต่างหาก
แป้งโทรมาเล่าให้ฟังว่าจะไปเดินเซ็นทรัลด้วย
คืนนั้นก่อนนอนแป้งโทรมาบอกว่าปวดขามากเลยวันนี้เดินทั้งวัน
คืนนั้นเราเลยไม่ได้คุยอะไรกันมาก
คืนนั้นฉันปิดโทรสับนอน
หลังจากตื่นขึ้นมาและเปิดโทรศัพท์มีเบอร์พ่อกับเบอร์แม่แป้งโทรเข้ามา
ฉันรีบโทรกลับ เพราะเอะใจ ว่าทำไมไม่มีเบอร์แป้ง
ฉันโทรกลับไปเสียงพ่อรับสาย
พ่อบอกว่า แป้งอยู่รพ.นะตอนนี้อยู่ห้อง icu หมอบอกอาการหนักมาก
อะไรกันอีกนี่ ฉันมือไม้สั่น ถามว่าแป้งเป็นอะไร
พ่อบอกว่าเมื่อเช้าแป้งเหนื่อยมาก หายใจไม่ไหว
เลยพามารพ. หมอบอกว่าความดันต่ำมากๆๆๆ อาจหลุดมือได้ตลอดเวลา
ฉันรีบขับรถไปหาแป้งที่รพ. ไปถึงตอนบ่าย2
ไม่ใช่เวลาเียี่ยม เค้าจะให้เยี่ยมได้ตอน 6โมงเย็น
พ่อแป้งพาฉันเข้าไป และขออนุญาติพยาบาลบอกว่า
ฉันเป็นเพื่อนแป้ง เพิ่งมาจากสระบุรี ขอเข้าไปหาแป้งหน่อย
พยาบาลบอกว่าคนไข้หลับอยุ่ ไม่อยากให้รบกวนเดี๋ยวจะเหนื่อย
ฉันเห็นแต่ข้างหลังแป้ง แป้งนั่งหลับ
แล้วฉันก็ออกมารออยู่ข้างนอก แต่ก็คอยเดินไปเดินมาคอยแอบดูแป้งตลอด
จนกระทั่งจะ 6โมงเย็นพวกเรานั่งรอเตรียมจะเข้าไปเยี่ยมแป้ง
พยาบาลเดินออกมาถามหาญาิติแป้ง
และบอกว่าตอนนี้คนไข้หายใจเองไม่ได้แล้ว หมอกำลังปั้มหัวใจอยู่
เราทุกคนกรูกันเข้าไปข้างใน
ภาพที่เห็นคือ พยาบาล2คนกำลังปั้มหัวใจแป้งอยู่
ร่างกายแป้งลอยขึ้นจากแรงกดกระแทก
แม่แป้งร้องไห้โฮเสียงดัง พ่อแป้งรีบต่อโทรศัพท์ไปหาคุณหมอคนสวย
ให้คุยกับหมอที่นี่ ฉันได้ยินแต่เพียงว่า หมอคนสวยบอกให้ปั้มหัวใจไปเรื่อยๆอย่าหยุดปั้ม
และคุยอะไรกับหมออีกไม่รู้ ฉันทนดูเห็นแป้งไม่ไหวแล้ว
ฉันออกมานอกห้อง รีบโทรหาพี่สาว บอกว่าแป้งแย่แล้ว ช่วยกันสวดมนต์ด้วย
นาทีนั้น ฉันไม่รู้จะหันไปพึ่งใครแล้ว ฉันออกมานั่งร้องไห้อยู่นอกห้อง
สลับกับเดินเข้าไปดู พยาบาลยังคงปั้มหัวใจแป้งกันอยู่
ผ่านไปเกือบครึ่งชม. หมอมาบอกพ่อว่าขออนุญาติหยุดปั้มนะ
นาทีนั้นเหมือนทุกอย่างจบลงแล้ว คนที่ฉันรักที่สุดได้จากไปแล้ว
