พ่อถามว่าเป็นทอมดี้ กันเหรอ?
ฉันได้ยินแล้วใจหายวูบ
ฉันรู้ดีว่าพ่อหยุยนั้น รักและหวงลูกสาวคนเดียวคนนี้มากแค่ไหน
พ่อหยุยนั้นตามใจและเอาใจหยุยทุกเรื่อง
แต่คงมีอยู่เรื่องนี้เรื่องเดียวเท่านั้นแหละ ที่พ่อหยุยรับไม่ได้
ฉันถามหยุยว่า แล้วหยุยบอกพ่อว่ายังไง
หยุยบอกว่า เปล่าไม่ได้เป็น
พ่อหยุยก็ถามต่อว่า แล้วมาแอบยืนคุยอะไรกันบนนี้
หยุยก็แก้ตัวไปว่า มาคุยธุระ
หลังจากนั้นหยุยก็ระวังตัวเป็นพิเศษ
จะขึ้นมาเรียกฉันก็ต่อเมื่อพ่อหยุยกลับต่างจังหวัด
พ่อหยุยเป็นครูอยู่ตจว. จะมาหาหยุยเฉพาะเสาร์ อาทิตย์
อาทิตย์ไหนที่ทั้งพ่อและแม่หยุยกลับบ้านที่ตจว.
แม่หยุยจะฝากหยุยไว้กับฉัน เพราะหยุยต้องนอนคนเดียว
บางทีหยุยก็มานอนห้องฉันบ้าง หรือฉันไปนอนเป็นเพื่อนหยุยที่บ้านหยุยบ้าง
เป็นอย่างนี้อยู่หลายครั้ง
ครั้งหนึ่งก่อนพ่อหยุยจะกลับตจว.
เย็นวันนั้น ฉันก็อยู่บ้านหยุยเหมือนปกติ
เราขึ้นไปนั่งคุยกันบนห้องหยุยข้างบน
พ่อหยุยขึ้นมาคุยด้วยก่อนจะไป
พ่อมองไปรอบๆห้อง แล้วพูดขึ้นว่า
"เตียงมีตั้ง 2เตียง หยุยก็มานอนเตียงนี้ละกัน อย่าไปนอนเบียดพี่เค้า"
ฉันฟังแล้ว รุ้ในทันที ว่าพ่อหยุยคิดอะไรอยู่
คืนนั้น ฉันก็ทำท่าจะมานอนเตียงเล็กอีกเตียงนึง
หยุยบอกว่า "มานอนเตียงเดียวกันเนี่ยแหละ เด๋วแกล้งทำที่นอนเตียงนั้นให้ยับๆให้เหมือนมีคนนอน"
ฉันยิ้ม ใจหนึ่งก็ดีใจ อีกใจหนึ่ง ก็กลัวพ่อหยุยจับได้จังเลย
