ความลับ

วันนี้แม่แป้งโทรมาหา
แม่แป้งโทรมาหาฉันเดือนละครั้งได้
ฉันเสียอีกที่ไม่เคยคิดจะโทรไปหาแม่แป้ง
ดูเหมือนว่าฉันจะทำตัวไม่ดีเอาเสียเลย
พอแป้งตายจากไป ฉันก็ทำตัวห่างเหิน ไม่สานต่อความสัมพันธ์
ครอบครัวแป้งอาจจะมองฉันแบบนั้นก็ได้ หรือไม่ฉันก็ไม่สามารถเดาได้
ฉันก็ไม่ได้จำฝังใจกับเรื่องราวที่ผ่านมาหรอกนะ
ถึงฉันไม่ใช่คนในครอบครัวแป้ง แต่ฉันก็คบกับแป้งมาเกือบ 7ปีได้
ฉันก็รู้เรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นกับแป้งมากพอ


รู้ว่าชีวิตแป้ง น่าสงสารแค่ไหน
ความลำเอียงของผุ้เป็นแม่, การรักลูกไม่เท่ากัน
แม่กระทั่งยามแป้งเจ็บป่วย เรื่องบางเรื่องไม่น่าเกิดขึ้นกับคนป่วย
แต่มันก็เกิดขึ้น, คำพูดที่ทำร้ายจิตใจ มีให้เห็นอยุ่บ่อยๆ

อยากบอกว่า แป้งเข้มแข็งและอดทนมากแล้ว
ตอนนี้แป้งไม่ต้องอดทน,แป้งไม่ต้องน้อยใจอะไรอีกต่อไปแล้ว
หลับให้สบายนะแป้ง สักวันเราคงได้เจอกัน

แม่แป้งโทรมาถามสารทุกข์สุขดิบ
พร้อมกับขอ พาสเวอร์ด เมล์แป้ง
แน่นอนว่าฉันรู้แม้กระทั่งพาสเวอร์ดเมล์ของแป้ง
ตอนที่แป้งนอนรพ. เป็นเดือนๆ แป้งจะให้ฉันเข้ามาเช็คเมล์ให้
ทุกวันนี้ฉันก็ยังทำเช่นนั้นอยู่ ฉันเข้าไปลบเมล์ขยะให้แป้ง

ฉันบอก password ให้แม่แป้งไป
หลังจากนั้นในตอนเย็นๆ แม่แป้งก็โทรมาเล่าให้ฟังว่า
นั่งอ่านเมล์แป้งยังไม่หมดเลย อ่านแล้วก็เหมือนได้คุยกับแป้งไปด้วย
แม่แป้งเล่าไปด้วยเสียงสั่นเครือ ฉันเข้าใจความรุ้สึกดี
แม่แป้งพูดถึงใครบางคนทีอยู่ในเมล์ที่แป้งส่งไปคุยด้วย
ฉันไม่คิดเลยว่าแม่แป้งจะไปอ่านเจอ
เพราะแป้งทำเป็น folder แยกไว้ต่างหาก

ความลับ ไม่มีในโลก ซะแล้วล่ะแป้ง
ความลับที่อยู่ในเมล์ถูกเปิดเผยออกมาวันนี้
แต่มันยังมีที่เป็นความลับมากกว่านั้น ใช่มั๊ยแป้ง
แน่นอนว่า จะไม่มีใครรุ้ นอกจากเรา2คน